علوم تربیتی

آیا تا به حال به نقاشی كودكان توجه كردید یا به عنوان یك موضوع پیش‌پاافتاده از كنارشان رد شده‌اید؟ نقاشی كودكان وسیله انتقال پیام است. كودك از طریق نقاشی، برای بزرگسالان و گاه برای دنیا پیام می‌فرستد.

نقاشی زبانی است كه برای كودكان كمتر از 10 ساله موثر‌تر از صحبت كردن است. زیرا ساختار زبان گفتاری چنان پیچیده است كه كودك خردسال نمی‌تواند به چالاكی از آن صحبت كند.

نقاشی‌های او وسیله‌ای برای بیان خویشتن، فرار از آزارهایی كه دیده و نمادین كردن تابوهایی است كه با رنج بچه‌ها ارتباط دارد و آنان قادر به بیان این رنج‌ها از طریق زبان نیستند.

كودك اغلب درون خود را به وسیله كشیدن نقاشی عیان می‌سازد و علایق، عقده‌ها، كمبودها و تمایلات خود را ناخودآگاه در نقاشی‌هایش به كمك سمبل نشان می‌دهد.

در واقع بچه‌ها از طریق نقاشی می‌توانند آنچه را كه در ضمیر ناخودآگاهشان دارند و احتمالا باعث ناراحتی‌ها، نگرانی‌ها، ترس‌ها و اضطراب آنان می‌شود، بیان كنند و با این روش بیرون بریزند.

البته نقاشی تنها وسیله تشخیص و ناسازگاری كودك نیست، بلكه وسیله درمان موثر هم محسوب می‌شود.

نقاشی می‌تواند احساسات درونی كودك را بیان كند و باعث تخلیه هیجانی وی شود و همین تخلیه هیجانی نیز به درمان بچه‌های مشكل‌دار منتهی شود. نقاشی كودك نه‌تنها هوش و سطح تحول ذهنی او را نشان می‌دهد، بلكه باز كردن نوعی فرافكنی از هستی خود و دیگران است و ما را به مسائل روانی و تاریخچه زندگی كودك رهنمون می‌شود.

قبل از هر چیز نقاشی كودكان را باید یك پیام بنیادی تلقی كنیم و اگر بتوانیم این پیام را كه هر بار منحصر به فرد است از رمز درآوریم و درك كنیم، خواهیم توانست روابط خود را با كودك غنی سازیم و در راه حفظ تعادل عاطفی ـ روانی كودكمان بكوشیم.